Nu ik voor de tweede maal het motorblok van mijn 340 had opgeblazen ging ik mezelf afvragen of ik niet beter het geld en de energie kon gaan steken in het opnieuw opbouwen van de 340. Hoewel de 340 turbo perfect is gebleken voor de kamikazecup, voldoet hij aan geen enkel professioneel reglement. Bovendien komt de 1400 Renault motor vermogen tekort voor een snelle competitie op droog. Daarnaast waren veel punten van de auto ook nog niet naar wens.
De keuze werd vergemakkelijkt door sponsor Reyer van de Hee, “Doe maar rustig aan, en bedenk goed hoe je het wilt gaan aanpakken” was zijn advies. “Een BWM staat voor je klaar om in ieder geval de kamikazecup mee te rijden”. Naast deze mogelijkheid om het kampioenschap compleet af te rijden kwam er nog een nieuwe sponsor om de hoek. Ruvoparts, voor onderdelen en accessoires van verschillende Volvo modellen, wilde me gaan helpen om de wensen van een nieuw motorblok in vervulling te laten gaan. Als klap op de vuurpijl bood autoschade Lemmers aan de Volvo te voorzien van een splinternieuwe laklaag. Daarmee vielen de puzzelstukjes in elkaar. Ik kan het kampioenschap afrijden en de Volvo rebuild kan van start. Hoewel het raar voelt dat de Volvo een tijdje uit de running zal zijn, weet ik zeker dat er straks een strakke en professionele driftvolvo voor in de plaats staat. Investeren noem ik dat.
De avond voor de kamikazecup round 7 gierde de zenuwen door m’n lijf. Morgen wilde ik op hoog niveau de strijd aangaan tegen de kamikaze-top. Maar nu ging ik met een vreemde auto rijden, die niet eens in mijn bezit is…. Al stuiterend van de adrenaline en zenuwen pakte ik mijn spullen in en ging ik naar bed.
De eerste rondjes tijdens de training ’s ochtends voelde gelijk goed aan. Geen spinnen en het lukte direct al aardig om de auto netjes over de baan te sturen. Ik had wat last van onderstuur en door mijn rijervaring met een turbomotor ging ik steeds te abrupt op het gas staan wat resulteerde in een redelijk schokkerige rijstijl. Door met de bandenspanning te experimenteren kreeg ik het onderstuur er bijna uit, echter lukte het niet om aan de voorzijde de grip te realiseren die ik wenste. Door een lekke band kon ik geen andere voorbanden meer proberen. Naast de technische kant van het verhaal moest ik zelf natuurlijk ook nog erg wennen. Ik vroeg Andy om advies betreft de rijstijl. Ik moest proberen minder abrupt op het gas te staan en minder met de auto te “gooien” zoals ik dat van de Volvo gewend was. Ik merkte dat ik steeds vooruitgang boekte.
Er waren een beperkte hoevelheid inschrijvingen deze keer, de enorme tracktime ’s ochtends zorgde ervoor dat ik de BMW aardig onder de duim had. In de kwalificatie moest iedereen tegen elkaar battelen. Bij de bekende deelnemers zoals Joost van der Ende, Mark Thill en Jo Lammens durfde ik de BMW wel dicht naast de tegenstander te zetten. Bij andere coureurs die ik qua rijvaardigheid minder goed kende hield ik veel afstand uit angst voor schade. Door de beperkte grip voor kon ik ook niet zoveel bijremmen als anders. Op één spin na verliepen alle battles wel goed. Eén spin uit 16 runs, gelukkig goed genoeg voor een finaleplaats.
Tijdens de finale besloot ik iets meer risico te nemen. Ik verbaasde me over de snelheid die de BMW kon maken. Elke deelnemer kon ik met gemak bijhouden, waarbij ik als volgend rijder bij de laatste bocht soms zelfs als eerste over de finishlijn kwam. Keer op keer kon ik de BMW mooi naast de tegenstander zetten. Als ik voorop reed was het mogelijk een flink gat te rijden tov de achterliggende rijder. De wat langzamere bochten merkte ik af en toe iets onderstuur op, maar ik had mijn uiterste best gedaan. Ik was zelfs zo tevreden dat ik een eerste of 2e plaats verwachtte. Iets te hoog ingeschat, zo bleek. Maar met drie rijders boven mij, die de complete cup in dezelfde auto hebben kunnen rijden was ik toch erg tevreden. Ik sta nu op een 3e plaats algemeen.
Garage van de Hee, bedankt voor het gebruik van de 325i!
Driftdag Niederrhein
Reyer nodigde me uit om ook mee te gaan naar een driftdag op Niederrhein. Deze vrijdag volgde op de donderdag van de kamikazecup. Omdat ik tijdens de kamikazecup de auto al redelijk had leren kennen lukte het driften op hoge snelheid ook best aardig. Zo’n grote baan is wel even wat anders dan een paddock. Alle bochten aan elkaar linken wordt een stuk lastiger. Sensor, een magazine van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen kwam nog met twee man sterk om een interview af te nemen en foto’s te maken. Ik ben erg benieuwd naar het artikel! Halverwege de middag raakte ik helaas een bandenstapel waardoor er een flinke deuk in de rechterdeur zat. Ik baalde hier ontzettend van, zeker omdat het niet mijn eigen auto was. Ook was ik verbaasd te zien hoeveel schade een bandenstapel kan aanrichten. Toch was het een erg gezellige dag met een lekker zonnetje.
