Een gebroken cardanas en een fles champagne

Twee extremen die ogenschijnlijk niet samengaan, maar laten we even teruggaan naar een aantal dagen voor de Go-Fast Xday. Dinsdagavond had ik mijn laatste tentamen, waardoor ik nog geen tijd had gehad om de volvo klaar te maken. Mijn prioriteit lag nou eenmaal bij school, dus de Volvo bleef tot dinsdagavond onaangeraakt. In de tussentijd had ik al stickers opgehaald bij m’n stickersponsor, BIG letters. Er moest dus nog een hoop gebeuren voor de zondag. De koeling moest verbeterd worden en ik zat nog met een lekke spruitstukpakking. Het plaatsen van een grotere radiator en twee ventilatoren viel toch wel even tegen, alles moest op maat gemaakt worden. Ook de oliekoeler en de intercooler kregen een nieuwe plaats met meer luchttoevoer. Vrijdagavond had ik de koeling eindelijk klaar, nu de spruitstukpakking nog even vervangen. Hé wat vreemd, de oude pakking lijkt nog heel te zijn? Naja, toch maar de nieuwe er tussen en de boel weer aandraaien. Toen ik alles in elkaar had zitten kwam ik er pas achter waarom de pakking lekte. Het draadeind was langzaam uit de cilinderkop gekomen. Geen tijd meer om de boel te repareren, want ik moest heel de zaterdag werken. Ik besloot het erop te wagen met een draadeind minder. De bestickering had ik in de tussentijd gedaan, wat ook de nodige uurtjes gekost had.

Zondagochtend vertrok ik in gezelschap van een afgeladen extra servicewagen richting Zolder. Rond acht uur kwamen de Volvo en de Peugeot 205 bestel aan op de paddock van Zolder. Nog gauw even wieltjes wisselen, zodat ik straks weer op goede banden naar huis kan rijden. Krak! Wat is dit nu weer? Nee he, een draadeind van de naaf afgebroken! Shhh zo kan ik niet rijden! Na uitgebreid overleg met meerdere rijders bleek ik toch veilig te kunnen rijden op 3 wielbouten. In plaats van lichtmetalen velgen hadden we nog gauw een setje staal gepakt, zodat de 4e bout ook nog met 2 spoedjes vastgedraaid kon worden. Dit heeft verder geen problemen meer gegeven.
In tegenstelling tot de vorige keer merkte ik dat ik tijdens de training direct lekker in m’n vel zat. Wat gaat het driften super! Ook de olie en het koelwater bleven ongeacht de extreme omstandigheden perfect op temperatuur. Nu kon ik gelukkig ook met een koel hoofd in de auto zitten. De rest van de ochtend gebruikte ik om m’n rijlijn, hoek en snelheid te perfectioneren. Tot dat, jawel, de cardanas brak. Voor de niet technische lezers; dat is een onderdeel dat het vermogen van de motor naar de achterwielen brengt. Geen aandrijving meer dus. Ik had een reserve cardanas bij en m’n monteur, Erik Buijs, wist de aandrijving in 20 minuten te repareren.



Omdat er nu maar liefst 32 rijders waren, was de kwalificatie opgedeeld in 8 poules. Ik zat in de laatste poule zodat ik nog een flinke tijd had om de zenuwen nog wat op niveau te brengen. Het kijken naar al dat brute geweld maakte me alleen maar nerveuzer. M’n vriendin raadde me aan om bij de auto te gaan wachten. De zenuwen trokken voor een groot deel weer weg. Vorige wedstrijd had ik erg op zeker gereden, maar nu wilde ik alles op alles zetten. Ik wist dat ik mezelf moest beheersen om geen fouten te maken. Ik moest zorgen dat m’n lichaam niet alleen op adrenaline draaide in plaats van zuurstof. Dat was geen gemakkelijke opgave gezien de hoeveelheid zenuwen die in m’n hoofd nog achtergebleven waren. Zoals iedere keer weet ik achteraf niet meer precies tegen welke auto’s ik heb moeten rijden. De battles tegen de andere 4 rijders verliepen perfect. Ik hoorde dat ik een aantal 9’s had gescoord.

De kwalificatie was afgelopen en we reden terug naar de paddock. Onderweg zag ik Joep de Kort, de presentator en organisator, op de baan staan. Ik kreeg terplekke een interview waarbij Joep me deur “binnenviel” met de vraag: “En Frits, zit je in de finale?” De vraag herhaalde zich in m’n hoofd, ‘zit ik in de finale?’ Ik antwoordde zonder verder na te denken: “Ja, volgens mij heb ik wel een finaleplaats gehaald.” Waarop Joep weer zei, “inderdaad Frits, je hebt de 3e plaats gehaald.” Een plaats waar ik meer dan tevreden mee was. In de training voor de finale heb ik nog rondjes gereden met sponsor “Mindvibes” en Frits-Fans die waren komen kijken. Ik was verder helemaal klaar voor de finalebattles.

In de finale zaten Joost van den Ende, Jo Lammens, Mark Vissers, Marc van Ocken en ik. Ik wilde het “alles op alles” en het gezonde verstand weer combineren om zo goed mogelijk te rijden. Het driften ging weer super. Maximaal dwars, maximale snelheid en veel hoek, het ging echt lekker. De laatste battle moest ik tegen Mark Vissers, met zijn prachtige Volvo 360 turbo. Hoewel ik niet meer risico nam maakte ik toch in beide runs een klein foutje. Ik kwam te dwars aan op het begin van de hoge snelheids- transitie. Hierdoor kreeg ik twee keer een 7. Ik wist dat ik hiermee een 1e, 2e, of 3e plaats waarschijnlijk vergooid had. Het niveau lag namelijk ontzettend hoog. Ik kreeg te horen dat ik samen met Joost op de 3e plaats stond. Er kwam dus een rebattle tussen mij en Joost. Eerste run was 9-9, allebei perfect gereden. Tweede run ging ook weer perfect, maar het werd toch een 8-9 in het voordeel van Joost. Dus uiteindelijk ben ik dus op de 4e plaats geëindigd.

De 4e plaats gaf me een voldaan gevoel, helemaal omdat ik wist dat ik aan Joost gewaagd was. De reden dat ik punten liet liggen lag enkel bij mezelf, niet bij de auto. Het moet mogelijk zijn om met de oude Volvo op de eerste plaats te eindigen. Elke wedstrijd zie ik mezelf flinke stappen voorwaarts maken. Na de finale was er weer een uurtje training voor de landenbattles. De Japan vs Germany battle werd uitgebreid tot Japan & Sweden vs Germany, omdat Mark Vissers en ik beide in de finale geëindigd waren. In de training heb ik een aantal Frits-Fans en mijn sponsor “Mindvibes” mee laten rijden. De reacties waren overweldigend. “Op de baan gaat het een stuk sneller en de acceleratie is enorm!” was een veel gehoorde reactie.

De landenbattle werd om 5 uur ’s middags gereden. De zenuwen waren nu een stuk minder. Tijdens de battles kon ik iedere rijder op de hielen volgen, wat spectaculair is dat zeg! Dit was de eerste keer dat het me zo weinig moeite kostte om dicht achter andere finale rijders te blijven. Alle runs gingen erg goed en ik kreeg hoge punten. De laatste run maakte ik weer een klein foutje. Ik was de volgrijder en ik kreeg bij de entry iets te laat mijn auto dwars. Ik had plank gas, de turbo deed allang zijn werk, maar ik kreeg de wielen niet op tijd aan het spinnen. Dit resulteerde in een 7. De rest van de punten was erg goed, zodoende had ik een 3e plaats gehaald.

Er werd een echte huldiging gehouden waarbij de 3 beste rijders met hun auto naast elkaar op het “podium” stonden. Joost 1e Mark Vissers 2e en ik 3e. We kregen allemaal een fles champagne en een tegoedbon voor de XD shop. Joep de kort nam bij de rijders een kort interview af waarbij ik nog een keer m’n sponsoren mocht noemen. Ook vroeg Joep de rijders naar de doelen voor de rest van 2008. Ik vertelde dat ik heel graag nog een keer Joost wilde verslaan en dat ik 1e of 2e wilde eindigen in de uiteindelijke stand van de kamikaze cup. 10 Juli is de volgende kamikaze cup.

Filmpje M3 vs 340
http://s246.photobucket.com/albums/gg118/Ovlov343/Go%20Fast%20X-Drift%202008/?action=view¤t=FrtisJoLammers.flv

Training onboard
http://s246.photobucket.com/albums/gg118/Ovlov343/Go Fast X-Drift 2008/?action=view¤t=OnboardinlopendopToyota.flv

Training
http://s246.photobucket.com/albums/gg118/Ovlov343/Go%20Fast%20X-Drift%202008/?action=view¤t=Training2.flv

Grote dank aan:
Garagebedrijf van de Hee voor de sponsoring van de raceoverall
Mindvibes als nieuwe sponsor, ook bedankt dat jullie zijn komen kijken
BIG letters voor de sponsoring van de stickers
Frits Fans voor de bijdrage en het komen kijken!
Erik Buijs voor wederom de sleutelhulp en onderdelen
De organisatie voor de fantastische dag
Hopelijk ben ik niemand vergeten, maar voel je vereerd als je daar recht toe hebt!